Η Αξία της Πραγματικής Ιστορικής Αυτογνωσίας μας.

Όπως έχει διαπιστωθεί τα τελευταία χρόνια, ύπαρχοι μια μεγάλη έλλειψη Ιστορικών γνώσεων σχεδόν σε όλους εμάς τους Νεοέλληνες. Και αυτό διότι δεν έχουμε διδαχτεί την πραγματική Ιστορία του Ελληνισμού, του μόνου Πολιτισμού που φωτοδότησε όλη την ανθρωπότητα. Το γεγονός αυτό έχει δυστυχώς επηρεάσει τραγικά την ψυχοσύνθεση μας  σε βαθμό που να μην είμαστε σε θέσει να συνειδητοποιήσουμε την διαφορά μεταξύ ηθικής και ανήθικης πράξης. Και αυτό το βλέπουμε καθημερινά τόσο τα τηλεοπτικά κανάλια όσο και στα ΜΜΕ. Αν υπολογίσει δε κανείς ότι σχεδόν όλος ο Πολιτισμένος Κόσμος θεωρεί το Ελληνισμό ως τον Μέγα Φωτοδότη του είναι διπλά τραγική η πτώση μας.

Ορμώμενος από αυτές τις σκέψεις και συμπεράσματα θέλω να εκφράσω τόσο τις γνώσεις μου όσο και απορίες για την Ιστορία μας και το τι δεν έχουμε διδαχτεί στα σχολεία μας, όλων των βαθμίδων. Βέβαια δεν αυταπατώμαι να θεωρώ ότι είμαι πολυμαθή που να είμαι σε θέση να καλύψω όλες τις παραλείψεις της σύγχρονης Ελληνικής Παιδείας που για λόγους σκοπιμότητας έχουν αποβληθεί από την παιδεία, αλλά θα προσπαθήσω να διαβιβάσω όσα μπορώ με τις λιγοστές γνώσεις μου. Εξ άλλου κι’ εγώ είμαι άλλος ένας που έχει περάσει από τα ελληνικά σχολικά θρανία και έχει υποστεί και εμποτιστεί με τις ίδιες παραπλανητηκές ιστοριούλες,., του Κρυφού Σχολειού (φεγγαράκι μου λαμπρό…) και σε κάθε 25 Μαρτίου τα θέατρα της Αγίας Λαύρας και την συμμετοχή του Π. Πατρών Γερμανού - που ο ιδίως δεν κάνει καμία μνεία στα απομνημονευματά του. Επί πλέον μας έχουν διδάξεί κατά κόρον την μεγάλη δόξα της ανύπαρκτής «Ελληνο-Βυζαντινής» Αυτοκρατορίας. Ενώ κανείς από του καθηγητές της Ιστορίας και όλοι αυτοί που ασχολούνται με θέματα περί του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού δεν έχουν καν διερωτηθεί πως είναι δυνατόν να  αναφέρονται στον Όμηρο και γενικά στην Ιστορία ότι άρχισε από τον 8^ο αι. π.Χ.; Πως είναι δυνατόν ο Όμηρος, Ησίοδος να αγνοούν την καταστροφή του Μινωικού πολιτισμού εξ αιτίας της έκρηξης του ηφαίστειου της Σαντορίνης περί του 14^ου αι.π.Χ.;

Η απάντησης θα πρέπει να είναι ότι ο Όμηρος και ο Ησίοδος έζησαν χιλιάδες χρόνια πριν. Γιατί αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα δεν πέρασαν από το μυαλό των συγχρόνων Εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων;  Μήπως πάσχουν από έλλειψη Ελληνικής Συνείδησης;

Ποτέ μας δεν έχουμε ενημερώσει για τις βυζαντινές εξουσιαστικές ομάδες, που  παρέδωσαν το «Βυζάντιο» στους Οθωμανούς, δηλαδή οι φεουδάρχες (μετέπειτα κοτζαμπάσηδες), οι διοικητικοί γραφειοκράτες (μετέπειτα φαναριώτες) και η Ορθόδοξη Εκκλησία, πολύ πριν το 1453 και είχαν αποσπάσει σαν αντάλλαγμα  το να παραμείνουν ως  τοποτηρητές του νέου Οθωμανικού καθεστώτος. Κατά την διάρκεια δε της Επανάστασης και ενώ στα μετόπισθεν οι κοτζαμπάσηδες καιροσκοπούσαν και οι φαναριώτες μηχανορραφούσαν, η Ορθόδοξη Εκκλησία επιχείρησε να σύρει για άλλη μια φορά σιδηροδέσμιο το Νεοελληνικό έθνος στους Οθωμανούς, όπως είχε κάνει το 1.453. Γι’ αυτόν τον σκοπό το Πατριαρχείο χρησιμοποίησε κάθε  μέσου, από αφορισμούς επαναστατών, ή της Επανάστασης γενικά, διώξεις Διαφωτιστών διανοουμένων, καταδόσεις αγωνιστών (π.χ. των Κολοκοτρωναίων) στους Τούρκους κ.ά.  Μετά την επανάσταση εξακολούθησε το Πατριαρχείο να καλεί τους απελευθερωμένους Έλληνες σε... επιστροφή στην Οθωμανική αυτοκρατορία, με την υπόσχεση μάλιστα πως θα εξασφάλιζε την… αμνήστευσή τους.

Με κάθε ειλικρίνεια όμως και για την Ιστορική αλήθεια, αρκετός αριθμός Ιερωμένων θυσιάσανε την ζωή του για τη Ελευθερία και την διάδοση της Ελληνικής Παιδείας. Οι οποίοι, δυστυχώς δεν μνημονεύονται από την Ελληνική Εκκλησία και ακόμη χειρότερο έχει αφορίσει τους περισσότερους.

Παραλογίζομαι, ψευδολογώ;

Ιδού ένα παράδειγμα:

Θα αρχίσω την προσφορά μου με τον Μεθόδιο Ανθρακίτη (μιας και δίδαξε και στην Καστοριά).

ΜΕΘΟΔΙΟΣ Ο ΑΝΘΡΑΚΙΤΗΣ

Τ

ον 17^ο αιώνα ιδρύονται στα Γιάννινα τρεις σχολές από τις πολλές που άνθησαν σ' όλη την Ελλάδα κατά την διάρκεια της Τουρκο­κρατίας. Το 1645 ο εγκατεστηµένος στην Δύση Έπιφάνιος Ήγούµενος ιδρύει µε έξοδα του το πρώτο σχολείο, ενώ λίγα χρόνια μετά ιδρύεται η Μαρουτσαία Σχολή και την ακο­λουθεί το 1677 η σχολή του Εµµανουήλ Γκι­ούµα. Ό ανταγωνισµός και η άµιλλα µμεταξύ των σχολών έφερε στα Γιάννενα τους καλύ­τερους δάσκαλους και πλήθος μαθητών που διψούσαν για ουσιαστική μάθηση.

Ή σχολή του Γκιούµα ευτύχησε να έχει για πολλά χρόνια σχολάρχη τον Μεθόδιο Ανθρα­κίτη που θεωρείται ως ο πρώτος 'Έλληνας των νεώτερων χρόνων που τόλµησε να αµφι­σβητήσει ευθέως το χριστιανικό δόγµα.

Ό Ανθρακίτης γεννήθηκε το 1660 στα Γιάν­νινα, µμαθήτευσε κοντά στον αριστοτελικό Γ. Σουγδουρή και έγινε μοναχός, πήγε στην Βε­νετία και διετέλεσε εφηµέριος του ναού του Αγ. Γεωργίου, σπουδάζοντας ταυτόχρονα φι­λοσοφία, µαθηµατικά, αστρονοµία κλπ.

Το 1708 µεταβαίνει στην Καστοριά όπου διδάσκει στην σχολή του Μανολάκη Καστο­ριανού. Τυπώνει ένα φυλλάδιο µε τίτλο «Θε­ωρίαι Χριστιανικαί», όπου ελέγχει την σκο­ταδιστική πολιτική της ιερατικής εξουσίας. Στην εισαγωγή της «Λογικής» του προχωρεί παραπέρα εκφράζοντας ένα πανθεϊσµό που ανταποκρίνεται στην αρχαία ελληνική φιλο­σοφία.

«Ό Θεός δεν ενεργεί από µακριά, αλλά ου­σιωδώς ενυπάρχει µέσα σε κάθε πράγµα.

Έτσι ό άνθρωπος φωτίζεται άµεσα και γι' αυ­τό δεν είναι σωστό να εξαρτώµεθα για την πίστη µας από τους πατέρες της 'Εκκλησίας. Δεν είµεθα όνοι δεµένοι υπ' εκείνων ... ».

Στην Καστοριά ο Ανθρακίτης δίδαξε εκτός από την λογική και μαθημα­τικά, που περιλάμβαναν την φυσική και την αστρονομία. Το σκοταδιστικό ιερατείο εξεγέρθηκε. Κάποιος ιερομόναχος Ιερόθεος ξεσήκωσε μερικούς ιερείς, θεωρώντας σκάνδαλο την διδασκαλία αυτών των μαθημάτων! Οι δι­αμαρτυρίες τους όμως δεν εισακούστηκαν από τους Κα­στοριανούς, οι όποίοι εκτιμ­ούσαν τον Μεθόδιο, και γι' αυτόν τον λόγο εξεδίωξαν κακήν κακώς από την πόλη τους τον Ιερόθεο.

Μένεα πνέων ο τελευταίος πήγε στην Κωνσταντινούπο­λη και κατάγγειλε τον Ανθρακίτη ως ειδωλολάτρη! Παράλ­ληλα την ίδια καταγγελία κάνει και κάποιος μοναχός Μακάριος από την Πάτμο αναφέροντας ότι:

«Τρίγωνα και τετράγωνα και την άλλην πολυάσχο­λον ματαιοπονίαν της μα­θηματικής διδάσκει είς τους μαθητάς του»!

Στέκεται κανείς έκπληκτος, αδυνατώντας να συλλάβει το μέγεθος της πνευματικής δι­άβρωσης και αποχαύνωσης που είχε προκαλέσει ο Χριστιανισμός την εποχή εκείνη. Γιατί ο μεν Ιερόθεος μπορεί να είχε προσωπικό φθόνο ή αντιζηλία για τον Ανθρακίτη, αλλά εκείνος ο απλοϊκός ο Μακάριος από την μακρινή Πάτμο φαίνεται ότι εκφράζει μια βαθιά και δυστυχώς ειλικρινή, ιερή αγανάκτηση, πε­πεισμένος ο δόλιος ότι κάθε στοιχειώδης γνώση πέραν της Βίβλου αποτελεί έργο του Σατανά.

Φυσικά ξεσηκώθηκε σά­λος με τις καταγγελίες και ο Ανθρακίτης αναγκάστηκε να φύγει από την Καστοριά. Δίδαξε για μικρό διάστημα στα γύρω σχολεία και τέλος κα­τέφυγε στα Γιάννινα όπου ανέλαβε την σχολή του Γκιούμα. Το Πατριαρχείο όμως δεν τον άφησε στην ησυχία του. Το 1721 καταδίκασε τις διδασκαλίες του και τον κάλεσε σε απο­λογία στην Κωνσταντινούπολη. Η δίκη του έγινε στις 30 Νοεμβρίου του 1723.

Ό Ανθρακίτης σε αναφορά του προς τους προκρίτους των 'Ιωαννίνων, προς τους όποίους αισθανόταν υπόλογος για την απουσία του απ' το σχολείο, περιγράφει τα της δίκης. Μια περιγραφή που αποτελεί αδιάψευστη μαρτυρία, και για το σκοταδιστικό έργο του Πατριαρχείου, αλλά και για το μίσος που καλλιεργούσε η Εκκλησία εναντίον των Ελληνικών Γραμμάτων.

«Γενομένης της συνόδου παρεστάθηκα έμπροσθεν τους. πόσοι ήσαν δεν δύναμαι να μετρήσω. Μου παρουσίασαν τα τετράδια της διδασκαλίας μου με γνώμες από αρχαίους φιλοσόφους και την Γεωµετρίαν του Εύκλείδου.

--Είναι δικά σου;

--Δεν είναι δικές µου γνώµες, είναι γνώµες των φιλοσόφων.

Τα καταδίκασαν και τα έκαυσαν. Την άλλη Κυριακή άναψαν φωτιά σε τρία µέρη της αυλής των πατριαρχείων, ολόγυρα, δια να ευχαριστηθούν το σωτήριον θέαµα, ευρί­σκονταν κληρικοί κaι λαός άπειρος, γεµιτ­ζήδες, παπουτσήδες, ραφτάδες. Συναθροί­ζουν λογικές, φυσικές, Ευκλείδην και έτερα µαθηµατικά και τα ρίπτουν στις πυρές. Οι φλόγες αντιφέγγισαν στα πρόσωπά τους, όχι όµως το φως µα τα σκοτάδια. .. Μου ζήτησαν να οµολογήσω ότι παρεκινήθην από σατανική συνεργία, έθελοκακία και φρενο­βλάβεια και να τα αναθεματίσω ως δυσεβή και γέµοντα πάσης βλασφηµίας και ότι ουδέποτε πλέον θα διδάξω, ειδάλλως θα είµαι υπόδικος τω αίωνίω αναθέµατι .. ».

Αυτά τα εξόχως διαφωτιστικά για το «πο­λιτιστικό» έργο της Ορθοδοξίας, µας άφησε ώς παρακαταθήκη ο φλογερός Γιαννιώτης δάσκαλος. Είναι δε σίγουρο ότι αν αυτό συ­νέβαινε κατά την διάρκεια της Βυζαντινοκρα­τίας ο Ανθρακίτης θα συνόδευε κι ο ίδιoς τα βιβλία του στην πυρά. Παρ' όλα αυτά δεν αποκήρυξε τις ιδέες του. Ζήτησε προθεσµία µερικών ηµερών για να ετοιµάσει την απολο­γία του. Έτσι βρήκε την ευκαιρία να διαφύγει και να επιστρέψει στα Γιάννινα, όπου παρέ­µεινε κλεισµένος στο υπόγειο συγγενικού του σπιτιού ώσπου τον βρήκε ο θάνατος ... Το υπόγειο αυτό ήτav ένα δείγμα του πραγματικού Κρυφού Σχολειού που λειτουργούσε στην διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Κρυφού, όχι από τους Τούρκούς αλλά από του Ανθέλληνες Χριστιανούς Ιεράρχες.

Ηνίοχος

Τορόντο.