ΔΙΑΣ, διά του οποίου τα πάντα εγένοντο.

  Ο Πλάτων στον Κρατύλο (396), δια μέσου του Σωκράτους, γράφει: «Φαίνεται όμως ότι και στον Δία … έχει δοθεί  το όνομα κατά τρόπο που ωραιότατα του ταιριάζει. Δεν είναι όμως εύκολο να το διακρίνουμε καθαρά. Διότι το όνομα του Διός είναι πραγματικά σαν ΕΝΑΣ ΟΡΙΣΜΟΣ, εις το ΣΥΝΟΛΟ του, αφού δε τον χωρίσαμε σε δύο μέρη, άλλοι μεν χρησιμοποιούν το ένα τμήμα του, και άλλοι το άλλο … Δηλαδή άλλοι μεν τον ονομάζουν ¨Ζήνα¨, άλλοι ¨Δία¨, όταν όμως τα δύο αυτά ενωθούν, ώστε να αποτελέσουν ένα όνομα, αυτό φανερώνει την φύση του θεού, πράγμα το οποίο παραδεχόμαστε ότι αρμόζει στο όνομα και ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΕΚΤΕΛΗ».
Ο Σωκράτης και ο Πλάτων την αρχαία εποχή χωρίς τις σημερινές επιστημονικές γνώσεις είχαν αντιληφθεί ότι το όνομα του Διός είναι ένας ορισμός κρυπτογραφημένος στο σύνολό του και ότι του ΑΡΜΟΖΕΙ και ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΕΚΤΕΛΗ.

   Αναλύουμε, λοιπόν, την Ελληνική λέξη ΔΙΑΣ, και πως; Ας μεταθέσουμε τον τονισμό της λέξεως μία θέση μόνο δεξιά και γίνεται από Δίας = Διάς. Αν δε το διαβάσουμε στο χαρτί και ακούσουμε Διάς, όλοι οι Έλληνες σκεπτόμαστε δύο οντότητες (πράγματα) μαζί, κοντά κοντά το ένα στο άλλο. Το Διάς όμως έπρεπε ορθογραφικά να γράφεται με υ, δηλαδή Δυάς , δεν γνωρίζουμε όμως πως έγραψε ο Ορφέας πριν 13.000 χρόνια το Δίας με ι ή Δύας με υ και αφού χάθηκαν τα περισσότερα γραπτά του Ορφέα  στις δύο καταστροφές, έμειναν τα ποιήματά του και αργότερα όταν τα έγραψαν οι άνθρωποι, Δία άκουγαν να λέγεται και στους ύμνους, Δία έγραψαν και αυτοί. Γιατί το ίδιο θα γράψει και σήμερα όποιος ακούσει το Δίας, δεν θα πάει το μυαλό του να γράψει Δύας. Υπάρχει όμως Ορφικός ύμνος που λέει ¨Δίας, διά του οποίου τα πάντα εγένοντο¨.

   Τι  σκέφτονταν ο Ορφεύς όταν έδινε το όνομα Δύας στον Πατέρα του κόσμου; Σκεφτόταν να γράψει την αλήθεια, ποιος ακριβώς δημιούργησε αυτό το κόσμημα τον Κόσμο μας; Γνωρίζουμε όμως τώρα ότι τα πάντα  γίνονται και συνεχώς αυτοκαταστρέφονται και ξαναγίνονται από τη βασική Δυάδα τα δύο βασικά κβάντα ενέργειας το η+ και το ηˉ (πυρήνιο και ηλεκτρίνιο), η Δυάς λοιπόν είναι ο ΠΑΤΕΡΑΣ του κόσμου, άρα κυριολεκτεί και εδώ ο Ορφέας όταν λέει ότι ΠΑΤΕΡΑΣ του κόσμου είναι ο Δύας →Δυάς→Δίας.

   Έδωσε όμως και ένα άλλο όνομα ο Ορφέας στον Πατέρα του κόσμου: ΖΕΥΣ. Γιατί; Ακριβώς για να μην παρανοήσουμε οι άνθρωποι το ότι Δύας σημαίνει Δυάς εκατό τοις εκατό, για να μας προλάβει από τους ζηλόφθονους και τους κακόπιστους. Διότι το Ελληνικό ρήμα Ζευγνύω σημαίνει ότι βάζω κοντά κοντά δύο οντότητες για να εκτελέσουν ένα και το αυτό έργο. Π.χ, βάζω δύο βόδια για να οργώσω το χωράφι μου, λέω, ζεύω δύο βόδια για όργωμα, βάζω δύο άλογα στο κάρο, ξανά λέω, ζεύω τα άλογα, αλλά και όταν βάζουμε έναν άνδρα και μία γυναίκα να κάνουν παιδιά – οικογένεια – το ίδιο λέμε, και τους καλούμε ζεύγος ή συζύγους, τα δύο μαζί ονομάζουμε ζευγάρι. ΖΕΥΣ λοιπόν, είναι ζεύξις – ζευγνύω – ζεύω, δύο οντότητες για να επιτελέσουν ένα έργο, να εκπληρώσουν ένα σκοπό. Ζεύω, θέτω δύο οντότητες υπό τον ίδιο ζυγό, για να εκπληρώσουν μία αποστολή.

   Και να τώρα η μεγάλη επιστημονική γνώση και φιλοσοφία του Ορφέα. Έχουμε πολλές περιπτώσεις ζεύξεως. Η μία είναι απλή, είναι η ένωση ενός πυρηνίου η+ και ενός ηλεκτρονίου ηˉ που μας κάνουν ένα φωτόνιο φ° και ακολουθούν: το ζευγάρωμα δύο αντιθέτων ιόντων για τη δημιουργία ενός ατόμου ύλης. Π.χ, αν συναντηθούν στο χώρο ένα πρωτόνιο p+ και ένα ηλεκτρόνιο eˉ τότε, ο Ζεύς τα ζεύει σε μία οντότητα, περιστρέφεται το eˉ γύρω στο p+ και γίνεται το άτομο του υδρογόνου, το πρώτο και βασικό άτομο της ύλης. Όλα τα άτομα της ύλης έτσι γίνονται, δια της ζεύξεως των πρωτονίων και ηλεκτρονίων, αλλά και τα μόρια της ύλης πως γίνονται; Δια της ζεύξεως των ατόμων διαφόρων στοιχείων σε μία οντότητα. Και τα πρωτόνια p με τα νετρόνια n στους πυρήνες πως στέκονται; Δια της ζεύξεως των από τις ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις. Γι’ αυτό ο Πατέρας της επιστήμης, ο Ορφεύς, έδωσε δύο ονόματα στο Δημιουργό του Κόσμου, για να αντιληφθούν κάποτε οι άνθρωποι ότι το οικοδόμημα, ο Κόσμος, στηρίζεται σε δύο αρχές την του δυϊσμού (Δίας) και την ζεύξη (Ζεύς). Έτσι έδωσε δύο ονόματα στον δημιουργό, για πρόληψη κάθε παρερμηνείας και για επιστημονικό προσδιορισμό της αλήθειας.

Από το βιβλίο του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΥΦΑΝΤΗ «Άνθρωπος & Επιστήμη – Ενημέρωσις» και από το κεφάλαιο ΟΡΦΕΥΣ, σελίδα 97».